Bilgelik Tanrıçası Athena
Athena, Yunan dininde Athene olarak da yazılır, Romalılar tarafından Minerva ile özdeşleştirilen şehir koruyucusu, savaş, el sanatları ve pratik akıl tanrıçası. Esasen şehirli ve uygardı, pek çok açıdan açık hava tanrıçası Artemis’in antiteziydi. Athena muhtemelen Helen öncesi bir tanrıçaydı ve daha sonra Yunanlılar tarafından sahiplenildi. Yine de Yunan ekonomisi büyük ölçüde askeriydi böylece, Athena daha önceki yerel işlevlerini korurken, bir savaş tanrıçası oldu.
Zeus’un kızıydı, annesi yoktu, Zeus’un alnından büyümüş olarak çıktı. Zeus’un Athena’ya hamileyken akıl tanrıçası Metis’i yuttuğu ve böylece Athena’nın Zeus’tan çıktığına dair alternatif bir hikaye vardır. Zeus’un en sevdiği çocuğu olarak, büyük bir güce sahipti.
Athena’nın çeşitli Yunan şehirlerinin akropolleriyle ilişkisi muhtemelen oradaki kral saraylarının konumundan kaynaklanıyordu. Ne eşi ne de çocuğu oldu. Bir savaş tanrıçası olarak Athena, Afrodit gibi diğer tanrıçaların egemenliğine giremez ve bir saray tanrıçası olarak kendisine tecavüz edilemezdi.
Homeros’un İlyada’sında bir savaş tanrıçası olarak Athena, Yunan kahramanlarına ilham verir ve onlarla birlikte savaşır; onun yardımı askeri yiğitlik ile eş anlamlıdır. Ayrıca İlyada’da baş tanrı Zeus, savaş alanını özellikle savaş tanrısı Ares’e ve Athena’ya atar. Athena’nın Ares’e karşı ahlaki ve askeri üstünlüğü, kısmen, savaşın entelektüel, medeni tarafını, adalet ve beceri erdemlerini temsil etmesi gerçeğinden kaynaklanırken, Ares sadece kana susamışlığı temsil eder. Üstünlüğü, kısmen, işlevlerinin çok daha fazla çeşitlilik ve öneminden Homeros’un öncüllerinin vatanseverliğinden, Ares’in yabancı kökenli olmasından kaynaklanmaktadır. İlyada’da Athena, kahramanca, savaş idealinin ilahi biçimidir. Yakın dövüş, zafer ve zaferdeki mükemmelliği kişileştirir. Zafere götüren nitelikler, Athena’nın savaşa giderken giydiği göğüs plakasında ve kalkan da bulunur. Athena, Homeros’un Odyssey’sinde Odysseus’un koruyucu tanrısı olarak görünür ve daha sonraki kaynaklardaki mitler onu benzer şekilde Perseus ve Herakles’in (Herkül) yardımcısı olarak tasvir eder. Athena, kralların refahının koruyucusu olarak, iyi öğütlerin, sağduyulu olmanınve pratik kavrayışın tanrıçası oldu.
Miken sonrası zamanlarda şehir, özellikle kalesi, Athena’nın alanı olarak sarayın yerini aldı. Yaygın olarak ibadet edildi, ancak modern zamanlarda öncelikle adını verdiği Atina ile ilişkilendirildi. Orada şehir tanrıçası Athena Polias (“Athena, Şehrin Muhafızı”) olarak ortaya çıkışı, antik şehir devletinin monarşiden demokrasiye geçişine eşlik etti. Kuşlarla, özellikle de şehrin simgesi haline gelen baykuşla ve yılanla ilişkilendirildi. Doğumu ve deniz tanrısı Poseidon ile şehrin egemenliği için yaptığı yarışma Parthenon’un alınlıklarında tasvir edilmişti ve temmuz ayında Panathenaea’nın büyük festivali onun doğum gününün bir kutlamasıydı. Başta Sparta olmak üzere diğer birçok şehirde de ona tapıldı.
Atina’daki Akropolis’teki Parthenon.
Athena, genel olarak zanaatların, yetenekli insanların ve barışın tanrıçası oldu. Özellikle eğirme ve dokumacılığın hamisi olarak biliniyordu. Sonunda, bilgeliği ve doğruluğu kişileştirmek için alegorize edilmesi, onun beceri himayesinin doğal bir gelişimiydi.
Athena geleneksel olarak vücut zırhı, miğfer giymiş, bir kalkan ve bir mızrak taşırken tasvir edilmiştir. İki Atinalı, heykeltıraş Phidias ve oyun yazarı Aeschylus, Athena’nın imajının kültürel olarak yayılmasına önemli ölçüde katkıda bulundu. Bir zamanlar Parthenon’da bulunan Athena Parthenos’un devasa krizefantin (altın ve fildişi) heykeli de dahil olmak üzere Phidias’ın heykelsi başyapıtlarından üçüne ilham verdi ve Aeschylus’un dramatik trajedisinde Eumenides, Areopagus’u (Atina’nın aristokrat konseyi) kurdu ve yargıçların çıkmazını sanık Orestes lehine bozarak, berabere kalmış bir oyların beraat anlamına geldiği emsalini oluşturdu. Tüm Bunlarla Beraber Medsua ve Athena hikayesi Bambaşka bir Athena karşımıza çıkarır. Medusa kelimesine tıkladığına o hikâyeye ulaşacaksın.
