Kabala, (İbranice: “Gelenek”) ayrıca 12. ve sonraki yüzyıllarda ortaya çıktığı şekliyle Kabala, Kabbalah, Cabala, Cabbala, veya Cabbalah, ezoterik Yahudi mistisizmi olarak da yazılmıştır. Kabala her zaman özünde sözlü bir gelenek olmuştur, çünkü doktrinlerine ve uygulamalarına inisiyasyon, mistik deneyimlerin doğasında var olan tehlikelerden kaçınmak için kişisel bir rehber tarafından yürütülür. Ezoterik Kabala, Tanrı tarafından Musa ve Âdem’e iletilmiş olan yazılı olmayan Tevrat’ın (ilahi vahiy) gizli bilgisine sahip olduğunu iddia ettiği için de “gelenek”tir. Musa Yasasına uymak Yahudiliğin temel ilkesi olarak kalsa da, Kabala Tanrı’ya doğrudan yaklaşmanın bir yolunu sağladı. Böylece Yahudiliğe, Tanrı’ya mistik yaklaşımları bazıları tarafından tehlikeli biçimde panteist ve sapkın olarak görülen dini bir boyut kazandırdı.
Kabala’nın en eski kökleri Merkava mistisizmine kadar uzanır. MS 1. yüzyılda Filistin’de gelişmeye başladı ve ana kaygısı, peygamber Ezekiel’in (Hezekiel 1) bir vizyonda görülen ilahi tahtın veya “arabanın” (merkava) kendinden geçmiş ve mistik tefekküriydi. Sihir ve kozmoloji üzerine bilinen en eski Yahudi metni olan Sefer Yetzira (“Yaratılış Kitabı”) 3. ve 6. yüzyıllar arasında ortaya çıktı. Yaratılışı, Yaratıcı Tanrı’nın 10 ilahi rakamını (sefirot) ve İbrani alfabesinin 22 harfini içeren bir süreç olarak açıkladı. Birlikte ele alındığında, bunların “32 gizli bilgelik yolu” oluşturduğu söylenirdi.
Kabala, ezoterik ve inisiyasyon deneyiminin tüm dalları için ana buluşma noktasını temsil eder: büyü, okültizm, gnosis, orfizm, vb. Yahudi Kabala’nın ezoterik yaklaşımından alır ve sonra, günümüzün okültizminin sonuçlarında hareket eder. Bu deneyimin esasen dini sınırlarının ötesindedir.
Erken dönem Kabala’nın önemli bir metni, Yahudi ezoterik mistisizminin gelişimi ve genel olarak Yahudilik üzerindeki etkisi derin ve kalıcı olan 12. yüzyıl Sefer ha-bahir (“Parlaklık Kitabı”) idi. Bahir, sefirot’u yalnızca evrenin yaratılmasında ve sürdürülmesinde araçsal olarak yorumlamakla kalmamış, aynı zamanda ruhların göçü (gilgul) gibi kavramları Yahudiliğe sokmuş ve ona kapsamlı bir mistik sembolizm sağlayarak Kabala’nın temellerini güçlendirmiştir.
